Κυριακή είναι…

• ο ήλιος που φτάνει ανεμπόδιστα στην άσφαλτο
• η ώρα που δεν λέει να περάσει
• τα πατουσάκια των μωρών στις βόλτες (και με τους δυο γονείς τους)
• η ησυχία… που διακόπτεται από λίγες φωνές
• το κυριακάτικο γεύμα όλης της οικογένειας (όχι των ελληνικών, μόνο οι μετανάστες το κάνουν πλέον)
• το στρογγυλοκάθισμα της Σαλονικιώτικης χαλαρότητας
• η αίσθηση ότι δεν έχασες εντελώς την παιδικότητά σου
• το σπίτι που δεν σε χωράει
• να τελειώνεις επιτέλους το βιβλίο που βασανίζεις τόσο καιρό και να κάνεις και μαύρισμα.
• να μη δουλεύει κανένα ρολόι. Και να μη σε νοιάζει.
• τα τραγούδια που βρίσκουν τη θέση που τους αξίζει στο ραδιόφωνο έστω και για μια μέρα (δεν έχει που δεν έχει διαφημίσεις, ας παίξουμε κανά τραγούδι της προκοπής…)
• η έμπνευση της στιγμής, της Κυριακής, της φυγής
• η αίσθηση της αιωνιότητας
• οι σκυλίτσοι που απλώνουν την κορμάρα τους ραχατλίδικα στην άσφαλτο χωρίς να τους… ενοχλούν διερχόμενα αυτοκίνητα
• τα γυαλιά ηλίου που σε κρύβουν από τους ξενέρωτους που χθες δεν τα ήπιαν όπως εσύ μέχρι τις 6 το πρωί
• το σπαστικό απογευματινό τάκα, τάκα με τα πούλια στο τάβλι (όχι για αυτούς που παίζουν και ειδικά για αυτόν που κερδίζει την παρτίδα)
• τα αργά βήματα, σχεδόν ακούω το σύρσιμο στα αυτιά μου
• να μην χρειάζεται να πεις γιατί άργησες, γιατί πολύ απλά δεν άργησες. Γιατί την Κυριακή βλέπεις μόνο αυτούς που θες να δεις πραγματικά… και τότε βιάζεισαι.
• να ξυπνάς και να μην χρειάζεται να ντυθείς, να πλυθείς, να σηκωθείς, να σηκωθείς, να σηκωθείς, να σηκωθείς.
• είναι ένα νησί στη μέση του πουθενά και στην άκρη του ποτέ.
• τα νεύρα που αύριο ξημερώνει Δευτέρα
• 6.240.000 αναφορές στο διαδίκτυο το απόγευμα της Κυριακής 24 Μαΐου οπότε και γράφτηκε αυτό το κομμάτι (σύμφωνα με τη Google)_ούτε λίγες, ούτε πολλές. Ακριβώς στη μέση…